tricky • one

Από μικρούς μας άρεσαν τα «κόλπα». 

Από τους ταχυδακτυλουργούς με τα κρυμμένα περιστέρια και τον Άσσο στο μανίκι μέχρι τις εκπλήξεις του «Αυγουλάρα» το Πάσχα, κάθε φορά που ανακαλύπτουμε ότι όλα δεν είναι όπως φαίνονται… κάθε μεταμφιεσμένη σουρπριζ, μας δίνει χαρά και ενθουσιασμό!

Κάπως έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα και ανάγκη για μια ακόμη στήλη στο blog μου. 

Αυτήν που θα σου δίνει έξυπνες και χρηστικές λύσεις, DIY προτάσεις, beauty tips & tricks και θα σου μαθαίνει πως για παράδειγμα… το γιαούρτι με μέλι δεν είναι απλά –και μόνο – καλό για πρωινό!

Το  tricky #one αφορά σε ένα πρόβλημα που λίγο πολύ έχουμε αντιμετωπίσει όλες μας.

Τα Faux Bijoux πολλές αγάπησαν, τις πράσινες, μπλε γραμμές που αφήνουν τα δαχτυλίδια σαν αποτυχημένο tattoo στο γυμνάσιο, ουδείς!

Οι λεκέδες από κοσμήματα είναι συχνό φαινόμενο και αρκετές φορές επιλέγουμε να μην φορέσουμε ποτέ ξανά το αγαπημένο εκείνο δαχτυλίδι που ταιριάζει με όλα μας τα ρούχα ή ήταν δώρο από την κολλητή μας, ή απλά τρέξαμε να αρπάξουμε πρώτες όταν το είδαμε να λαμπιρίζει όλο υποσχέσεις στο stand κάποιας γνωστής αλυσίδας. 

Η λύση υπάρχει φίλη μου και συγκεκριμένα βρίσκεται στο boudoir σου: Το διαφανές βερνίκι νυχιών δεν είναι απλά η τέλεια βάση για το μανό σου, ούτε το ακαταμάχητο γυαλιστικό για το μανικιούρ σου. Είναι το μαγικό προϊόν που θα εξαφανίσει τους ενοχλητικούς λεκέδες από το δάχτυλο σου σε μόλις 1 λεπτό.

 

Απλά πέρασε μια καλή στρώση στην εσωτερική πλευρά του δαχτυλιδιού σου και άφησε το να στεγνώσει.

Λεκέδες; Ποιοι λεκέδες; Το δαχτυλίδι σου έγινε ξανά σαν καινούριο και είναι έτοιμο να απογειώσει το look σου!

Μίλα μου…όμορφα,στα σχόλια.

Caprigirl!         

four • more #2

Όποιος με παρακολουθεί στο instagram θα πρόσεξε πως αυτήν την εβδομάδα το παράκανα λιγάκι με τα selfies. Για κάποιον που με ξέρει καλά, αυτό δεν είναι συνηθισμένη συμπεριφορά Έλενας. Το αντίθετο μάλιστα. 

Είχα τη χαρά να μεγαλώσω σε μια πάρα πολύ μεγάλη, ευτυχισμένη και δεμένη οικογένεια. Όπως κάθε «πρώτο παιδί» τραβούσα συχνά τα «φώτα δημοσιότητας» των δικών μου, στους οποίους μάλλον έδινε απέραντη ικανοποίηση να καταγράφουν καρέ-καρέ κάθε μου στιγμή, ζημιά, παιχνίδι… έτσι λοιπόν τα παιδικά μου άλμπουμ είναι παχουλά – σαν τα μπουτάκια μου τότε – γεμάτα με φωτογραφίες!

Όσο μεγάλωνα αυτό μάλλον άλλαξε. Η υπερβολική μου έκθεση στα φλας της οικογένειας μου μάλλον με έκανε να επιζητώ το ακριβώς αντίθετο. Οι φωτογραφίες από τα σχολικά μου χρόνια και μετά, είναι ελάχιστες και πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου – ακόμη και τώρα δλδ- να δυσανασχετεί σε κάθε πρόθεση για οικογενειακή ή όποια άλλη φωτογραφία με αποτέλεσμα να ανακαλύψω πως υπάρχει ένα «κενό» του φωτογραφημένου εαυτού μου από την παιδική μου ηλικία μέχρι σήμερα.

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει με το ζόρι 10 φωτογραφίες από τα φοιτητικά του χρόνια (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Έτσι λοιπόν μια μέρα αποφάσισα αυτό να το αλλάξω. Όχι, δεν θα βγάζω φωτογραφία τον εαυτό μου όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Απλά τα ΟΧΙ θα δώσουν τη θέση τους σε περισσότερα ΝΑΙ, την επόμενη φορά που η Μαμά μου θα μας κυνηγάει να μας μαζέψει μπροστά από μια κάμερα, κάποιο Πάσχα!  

|Από τις πιο χαρακτηριστικές selfie πόζες. Δεν έχω αλλάξει καθόλου|

|Μια μεγάλη δόση από 80’s η κουπ της Μαμάς. Το μάγουλό μου πάντα φράπα|

 

|Ο άνθρωπος που υπήρξε η δεύτερη Μαμά μου. Η Γιαγιά μου η Ελένη|

*Χρόνια σας Πολλά, θα σας αγαπώ και τις δύο πάντα και για πάντα!!!

|Selfie χωρίς Sherlock δε γίνεται. Στη φωτό είναι 2 μηνών. Ο Πατέρας του είναι ο μπράβος στα δεξιά|