to love or not to • roger & gallet, bois d’orange creme

To Brand  της Roger & Gallet το ανακάλυψα πριν 2-3 χρόνια τυχαία σε ένα φαρμακείο. Ήταν από εκείνες τις επισκέψεις μου που πήγαινα τάχα μου δήθεν να πάρω κάτι και έψαχνα την ευκαιρία να μπλεχτώ με τα ράφια και τα μπουκαλάκια και να βρω κάτι άλλο.

Δεν χρειαζόταν πολύ χρόνος να μου γυαλίσουν κάτι διαφανή μπουκαλάκια, πολύ κομψά και όμορφα τακτοποιημένα, με διαφορετικών χρωμάτων ετικέτες επάνω που με φώναζαν να τα σκαλίσω. Και το έκανα.

Η μυρωδιά του “Bois d’ orange” με κέρδισε αμέσως. Τόσο φρουτώδες, τόσο μυστηριώδες όσο έπρεπε. Μια μυρωδιά που στον καθένα φέρνει αναμνήσεις και δημιουργεί καινούριες. Που δεν περνά απαρατήρητη και που προδίδει την παριζιάνικη καταγωγή της…

Έκτοτε, κάθε φορά που συναντιόμουν με αυτό το μπουκαλάκι φρόντιζα να παίρνω πάνω μου και λίγο – ή πολύ, ή πάρα πολύ – από τη μυρωδιά του στο σπίτι. Φυσικά ο λόγος που δεν το απέκτησα ήταν η τιμή του. Πόσες από εμάς δεν έχουμε σκεφτεί πως ένα άρωμα «φαρμακείου» είναι ακριβό, ενώ ένα αντίστοιχο «καλλυντικό» άρωμα γνωστών οίκων (ακόμη και με πιο τσιμπημένη τιμή) μας φαίνεται «ok»;

Όλα αυτά μέχρι τον φετινό Αύγουστο που ο δρόμος (εντελώς τυχαία πάντα) με οδήγησε στα Hondos. Στην κλασσική μου «περίπολο» από ότι srand υπήρχε και δεν υπήρχε, έπεσα πάνω σε μια μοναδική προσφορά! Αυτή των Roger & Gallet. Αντί για το ίδιο το άρωμα, προτίμησα να αγοράσω την κρέμα σώματος η οποία μου φάνηκε πιο χρήσιμη το δεδομένο διάστημα γιατί και θα μύριζα με το αγαπημένο μου άρωμα αλλά και γιατί θα ενυδάτωνα όλο μου το σώμα, προσφέροντας και μια διακριτική λάμψη από το glitter που είχε μέσα.

Όταν έφτασα σπίτι άνοιξα ευλαβικά τη συσκευασία λες και κρατούσα πραγματικό χρυσάφι, σνίφαρα αρκετές δόσεις από τη θεϊκή αυτή μυρωδιά και ανυπομονούσα για την ώρα που θα έβγαινα από το μπάνιο και θα γινόμασταν ένα.

Και η ώρα αυτή ήρθε. Και μαζί της ήρθε και η απογοήτευση…

Βλέπεις…όταν περάσει πολύ λίγη ώρα από την εφαρμογή της κρέμας στο σώμα, το ονειρικό αυτό άρωμα μετατρέπεται σε κάτι που εμένα μου φέρνει αναγούλα (με το συμπάθιο). 

Τι εννοώ… όλοι ξέρουμε πως κάθε κρέμα σώματος έχει τη δική της μυρωδιά όταν την απλώνουμε και μετά από ώρα, αφήνει μια άλλη, ίδια αλλά και λίγο διαφορετική ταυτόχρονα «μετά-μυρωδιά» στην περιοχή που την απλώσαμε αλλά και στα ρούχα. Είναι εκείνη η στιγμή που συνήθως «επιβεβαιώνουμε» στον ίδιο μας τον εαυτό πόσο πολύ αγαπάμε αυτό το άρωμα.

Το συγκεκριμένο λοιπόν, ενώ μυρίζει το ίδιο…αποκτά παράλληλα και μια μυρωδιά την οποία μόνο με ένα πράγμα τη συγκρίνω και δεν είναι ευχάριστο. Με αυτήν που αφήνουν τα πράσινοχρυσά ζωύφια που εισβάλλουν σε κάθε σπίτι την Άνοιξη/Καλοκαίρι και αν κάνεις το λάθος και τα σκοτώσεις μυρίζει όλο το σπίτι και δεν ξέρεις που να κρυφτείς.

Μ’ αυτά & μ’ αυτά, έχω χρησιμοποιήσει την πάλαι ποτέ πολυπόθητη αυτή κρέμα, μάξιμουμ 3 φορές γιατί απλά δεν την αντέχω πάνω μου. Τώρα πια, απλά ανοίγω το καπάκι όποτε δεν αισθάνομαι καλά και μυρίζω το μεθυστικό της άρωμα μέσα από το σωληνάριο.

Σου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο; Άφησε μου το σχόλιο σου down below!

xoxo

Caprigirl!